«ای کاش که جای آرمیدن بودی»

یادداشت بهمن یغمایی در سوگ محمدعلی اسلامی ندوشن

«ای کاش که جای آرمیدن بودی»
بیتی از خیام و مقاله‌ای شگفت‌انگیز با این تیتر از زنده‌یاد محمدعلی اسلامی ندوشن که در شماره آبان ۱۳۳۹ در مجله یغما چاپ و مانند بمبی محافل سیاسی ادبی را تکان داد. مقاله‌ای انتقادی که انگار گویای قرون و اعصاری از جامعه‌ی ماست. جامعه‌ای را که به تصویر می‌آورد بر وارونگی استوار است. در چنین جامعه‌ای باید وارونه زیست تا همان زندگی کردن عادی میسر گردد، وارونگی به معنای آنکه همه‌ی معیارهای اخلاقی دگرگون می‌شود. او در وصف چنین جامعه‌ای که بر وارونگی استوار است می‌نویسد نه آسایش مادی هست و نه گشایش معنوی. هیچ‌چیز نیست، شبی به روز پیوسته می‌شود که نام آن را نهاده‌اند زندگی.

اسلامی ندوشن که همواره تا آخرین لحظات عمرش دغدغه ایران را داشت مجموعه‌ی مقالات خود را در جزوه‌ای بنام «ایران را از یاد نبریم» منتشر کرد و تا واپسین روز عمرش به آن اعتقاد داشت و با آن زندگی کرد. او در آخرین مصاحبه‌اش چند روز قبل از خاموشی در ۹۷ سالگی و در حالی که صدایش دیگر به زحمت شنیده میشد فقط یک جمله را توانست بگوید «ایران تنها نمی‌ماند» و سپس به دیار خاموشان شتافت. جمله‌ای که شاید نشات گرفته از همان مقاله معروفش باشد.
«تنها مایه تسلی آنست که بشر به هر درجه از ذلت فرو افتد نیروی امیدواربودن را به یکباره از دست نمی‌دهد.»

درح خبر : 1401-02-20 15:18
بازدید : 1898

نظر کاربران :

نظر شما در باره این خبر :

اخبار مرتبط :

تماس با ما

بازدید امروز : 1056
بازدید دیروز : 1026
بازدید ماه جاری : 19278
کل بازدید ها : 190012

کاربران آنلاین : 3

تلفن دفتر فروش : 88723936 - 88722665

نمابر : 88722665

ایمیل : roshangaran68@gmail.com

آدرس : خیابان یوسف آباد میدان فرهنگ – خیابان 33 – نبش آماج – شماره 21- واحد 3

کلیه حقوق این سایت متعلق به انتشارات روشنگران می باشد.

طراحی ، میزبانی و برنامه نویسی وب سایت توسط گروه فنی و مهندسی نگین گستر

«ای کاش که جای آرمیدن بودی»

نظر کاربران :

نظر شما در باره این خبر :

اخبار مرتبط :

تماس با ما

Left