درباره آزادی
انتشارات روشنگران و مطالعات زنان در اقدامی جالب دو کتاب را همراه با سیدیهای صوتی به بازار فرستاده است. در واقع کتابهایی گویا که مخاطبان هم میتوانند آن را بخوانند و هم سیدی مربوطه را از روی کتاب بردارند و گوش کنند. طراحی قرار گرفتن لوحها روی کتاب جالب است؛ طوری که پیش از این نظیر آن را ندیدهاید. بدون آسیب زدن به کتاب یا لوح، میتوان آن را در کتابخانه قرار داد یا همراه خود بیرون برد. یکی از این کتابها «درباره آزادی» نوشته جان استوارت میل است که با ترجمه محمود صناعی منتشر شده. پژمان ابوالقاسمی نیز کارگردانی و گویندگی آن را بر عهده داشته. جان استوارت میل در کتاب «درباره آزادی» به حقوق دولت و همچنین اقليت میپردازد. اقلیت البته به معنای گروهی که در شکل و شمایل دموکراتیک قرار نیست سهمی از قدرت داشته باشند یا آرایی را در قالب صندلیهای مجلس به حقوق خود اختصاص دهند. این کتاب در پی انتشار کتاب «رساله دوم» اثر جان لاک از سوی ناشر انتخاب و ترجمه شده است چراکه آن را مکمل و دنباله اثر معروف لاک میداند. در اهمیت این کتاب همچنین باید گفت که به هر حال جان لاک را از پایهگذاران لیبرالیسم میدانند و از آن جهت که این مکتب در ایران با سوءبرداشتهایی تبیین و تعریف شده است، به نظر میرسد مطالعه «درباره آزادی» برخی از شبهات را برای مخاطبان برطرف کند.
لاک نقرهای
کتاب دیگر که شبیه کتاب دیگر ناشر به شکل صوتی چاپ شده، مجموعه داستانی است با عنوان «لاک نقرهای» نوشته علیرضا زندی. در مقدمه البته باید گفت اقدام ناشر در این زمینه قابل تحسین است. چون ناشران در سالهای اخیر عموما از چاپ مجموعهداستان هم سر باز میزنند، چه رسد به انتشار کتاب صوتی همراه با مجموعه. هرچند که البته برخی ناشران کم و بیش در این زمینه اقداماتی انجام دادهاند. غیر از انتشارات روشنگران و مطالعات زنان، سال گذشته نشری به نام سیزده اقدام به چاپ مجموعه داستانی کرد که مشتمل بر سیزده داستان کوتاه از سیزده نویسنده جوان ایرانی بود. با این حال همانطور که گفته شد کمتر ناشرانی مجموعه داستانی ایرانی را به شکل صوتی چاپ کرده است. درباره داستانهای «لاک نقرهای» اما باید گفت که فضایی توأم با دلهره و هراس را دارند و نویسنده در آنها تلاش کرده روایتی مهیج خلق کند. از دیگر عناصری که میتوان در این کتاب درباره آن بحث کرد، استفاده از زبان محاوره در نوشتار است. علیرضا زندی داستانها را به همان شکلی نوشته است که پژمان ابوالقاسمی گویندگی کرده. در واقع زبان داستان به همان شکل زبان خیابانی نوشته شده است. البته اصطلاحات کوچهبازاری سنگین در آن به کار نرفته اما زبان، زبان محاوره است: «چرا هیچکس حرف منو باور نمیکنه، من یه نفر رو کشتم. خودم کشتمش!»
منبع : روزنامه شهروند، 11 تیر 1396، شماره 1161
درح خبر : 1396-04-16 01:40
بازدید : 6085