رمان «خوابهای کاغذی» نوشتهی مهدیه شهریاری مقدم توسط انتشارات روشنگران و مطالعات زنان منتشر شد. در ادامه، یادداشتِ نویسندهی کتاب را میخوانید.
خانم شهلا لاهيجی از من پرسيدند: «آيا تمام اين وقايع بر تو گذشته است؟»
جواب دادم: «لحظه به لحظهی آن!»
در تمام سالهايی كه در زادگاهم، زاهدان، به زنهای مهاجر افغانستانی كمك میكردم فقط يک دغدغه داشتم؛ دغدغهی ناگفته ماندنِ داستان اين زنان! يک نفر بايد رنجنامهی اين زنان را میخواند و زخمهايشان را به تصوير میكشيد. درواقع كسی بايد دردنامهی مشترک همهی ما را دوره میكرد. زيرا ديگر من يكی از آنها بودم و اين ماموريت تازهی من شده بود. اما آيا يادداشتهای گاه و بيگاه يک تازهكار يا دستنوشتههای يک ذهن پريشان، میتوانست شانسی برای چاپ شدن داشته باشد؟! با خوشنامی و اعتباری كه از نشر محترم روشنگران و مطالعات زنان سراغ داشتم، هيچ شانسی برای تحقق رويايم نمیديدم، تا روزی كه خانم لاهيجی به زندگی من آمد و برايم مثل «خانمجان» برای «فاطمه» شد. بهراستی هر «فاطمهای» كه در آسايشگاه روانی ياس بستری باشد، يک «خانمجان» دارد برای خودش، من هم «خانمجانِ» خودم را دارم و رمان «خوابهای كاغذی» را مديون حضور او میدانم.
لینک خرید رمان «خوابهای کاغذی» با 20درصد تخفیف:
http://roshangaran-pub.ir/bookshow/B160746354