* ناهید رودافشان
یادداشت «سانسور زبان و زبان سانسور» منتشر شده به قلم آقای دکتر عباس محمدی اصل به مسئله سانسور زبان توجه کرده اما به نظر میرسد بیش از آن به جامعهپذیری زبان پرداخته است.
چنانچه از تعریف سانسور بر میآید؛ سانسور تلاش ارادی حکومت، سازمانهای خصوصی، فرد یا گروه است برای جلوگیری از خواندن، دیدن و شنیدن آنچه که تصور میرود برای حکومت یا اخلاق عمومی خطرناک و زیانبار باشد عملی است، اما آنچه بدان در اینجا پرداخته، توجه به جریان طبیعی و بدیهی جامعهپذیری است. در جریان فرایند جامعهپذیری است که، فرد هنجارها، ارزشها، زبانها، مهارتها، عقاید و الگوهای فکر و عمل که همگی برای زندگی اجتماعی ضروری هستند، را میآموزد و چه بسا یادگیری بسیاری از مهارتها ارادی نیست و فرد در معرض یادگیری آن قرار میگیرد و این با موضوع سانسور با هم متفاوت هستند. زیرا جامعهپذیری غیر عمدی است و امکان اصلاح آن وجود ندارد و عمدتا از ساختارهای جامعه میآید. به عبارت دیگر زندگی اجتماعی انسان این گونه است ولی سانسور در حالت فردی و سازمانی صورت میگیرد و منطق ساختی بر آن حاکم است و انسانها کارگزار آن هستند.
نویسنده : ناهید رودافشان
درح خبر : 1394-09-04
بازدید : 6495