یوهان وولفگانگ فونگوته در 28/8/1749 در فرانکفورت متولد و در 23/3/1832 در وایمار آلمان چشم از جهان فروبست. او یکی از بزرگترین شعرا و نویسندگان کلاسیک جهان بهشمار میآید.
گوته، ایفیژنی را در 32 سالگی در مدت اقامت 4 سالهاش در ایتالیا بهنگارش درآورد. در این مدت او اساطیر یونان را بهطور دقیق مطالعه کرد و آموخت. با خدایان گوناگون یونان آشنا شد و برای نخستینبار توسط میتولوژی، ایران را شناخت؛ آموخت که «زئوس، خدای خدایان عاشق الههی «دانائه» و یا «دانایی» شد. والدین، دختر را در صندوقی پنهان کردند، اما زئوس بهصورت باران طلایی درآمد، بارید. قطرههای باران از منفذهای صندوق وارد و با دختر درآمیخت. الههی دانایی از خدای خدایان بارور گردید و خدای پارس (پرسهئوس) متولد شد.
گوته از آن به بعد عشقی همراه با احترام نسبت به ایران یافت و تا آخر عمر در راه شناخت بیشتر فرهنگ ایران کوشید. به هنگام مرگ دو کتاب در کنار او بود؛ یکی کتاب مقدس و دیگری هزارویکشب.
دیوان شرقی غربی گوته مبین عشق او به حافظ، ایران و مشرقزمین است. در این مختصر مجال سخن نیست که شاهکار او یعنی «فآوست» نیز برگرفته از آثار ایرانی است.