شهلا لاهیجی: «ديدگاه مسئولان بايد تغيير كند»
از آغاز انتخاب آقاي روحاني با نامه اي كه نوشتيم و در نشريات هم به چاپ رسيد، مشكلات و خواسته هاي ناشران را بيان كرديم. بعد از آن هم نامه اي به وزير ارشاد نوشتيم. درست است كه معاون فرهنگي كه اداره كتاب را در زيرمجموعه خود دارد هنوز مشخص نيست اما بايد در نظر داشته باشيم كه با انتخاب يك معاون تمام مشكلات حل نمیشود. اين به تفكر فردگرايي ما برمي گردد كه اشتباه است.
آنچه بايد تغيير كند، نگاه مسوولان به حوزه كتاب و كساني است كه در اين پروسه كار مي كنند. بايد مسوولان بفهمند كه كتاب خطر نيست. اين را بارها گفته ايم. با وجود تيراژ 200 ، 300 و 500 نسخه اي كتابها هنوز هم فكر ميكنند كتاب آنقدر خطرناك است كه دايما عده اي با بودجه كلان در يك ساختمان دو طبقه نشسته اند و مواظب هستند كه هيچ انتقادي چاپ نشود. مسلما تا وقتي اين نگاه وجود دارد، هيچ قضيه اي حل نمي شود. در حال حاضر با وجود تغيير دولت، همچنان همان مسوولان با همان سياست ها مشغول كار هستند و راهروهاي وزارت ارشاد و اداره كتاب خلوت است. ناشران يا به دليل هزينه هاي بالا نمي توانند اقدام به چاپ كتاب كنند يا مي ترسند در آخرين روزها كتابشان را بياورند و مهر نه بخورد. اين فقر كتاب را به وضوح ميتوان در كتابفروشيها احساس كرد.
آيين نامه اي كه پس از انقلاب جايگزين آيين نامه سابق شد و در شوراي عالي انقلاب فرهنگي به تصويب رسيد، شامل 10 ، 15 ماده است كه تنها يكي دو ماده آن كه ناشر را سركوب ميكند و تحت فشار قرار ميدهد، اجرايي شده است؛ همان بخشي كه ناشر را مكلف ميكند تا كتاب را پيش از چاپ به اداره كتاب تحويل دهد تا مورد بازبيني قرار گيرد اما بخشهاي ديگر آن مغفول مانده اند، از جمله اينكه هر كتابي كه به وزارت ارشاد فرستاده ميشود بايد ظرف يك ماه مورد بررسي قرار گيرد و اگر نتيجه مطابق ميل ناشر نباشد به دو مرجع ديگر ارجاع داده خواهد شد كه اصلا اين دو مرجع به وجود نيامده اند يا اينكه هر كسي ميتواند كتاب چاپ كند و طبق اصل «24» قانون اساسي بايد اين حوزه ارتقا پيدا كند ولي زوال يافته است. اين موضوع را از طريق يكي از سابقه دارترين مديران اداره كتاب فهميده ايم؛ آقاي مختارپور كه در دوران وزارت ميرسليم، مدير بوده است و حالا بعد از سالها تجربه به اين نتيجه رسيده كه اين وضعيت قابل ادامه دادن نيست.حالا كه مجبوريم كتابهاي خود را پيش از چاپ نشان ارشاد دهيم و هيچكدام از پيشنهادهاي اين وزارتخانه را به دليل غيرمنطقي بودن قبول نداريم (اعم از سانسور توسط خود ناشر يا مميزي پس از چاپ) بهتر است مسوولان با ناشران جلسه اي بگذارند و حر فهايشان را بشنوند. نه اينكه جلسه بگذارند و خودشان حرف بزنند بلكه اجازه دهند ما از مشكلات و مصائبي كه بالاخص طي اين هشت سال بر ما گذشته است و نابودي نشر به خصوص بخش خصوصي صحبت كنيم. بگوييم چه سانسورهاي نامعقولي به اسم اصلاحات آن هم بدون سند به ما داده اند در حالي كه طبق آن مصوبه بايد اين اصلاحات با سربرگ دو امضا باشد و دلايل به طور كامل نوشته شود تا ما بتوانيم در صورت قبول نداشتن موارد اعتراض كنيم. اما كتاب ما يكسال و نيم در ارشاد مي ماند و دست ما به جايي بند نيست. اين مشكلي نيست كه يك نفر بتواند بلافاصله آن را حل كند، حل اين مشكل نياز به كار كارشناسي و دقيق دارد كه نقاط خرابي را شناسايي كند. بودجه كلاني كه صرف سانسور ميشود را اگر صرف بررسي اين موضوع كنيم، نتيجه مثبتي به دست مي آوريم. اين بستگي به انتخاب معاون ندارد چون سياستها تغيير نكرده و هر معاوني كه بيايد به همان سياستها عمل ميكند.
منبع : روزنامه جهان صنعت
درح خبر : 1392-08-20
بازدید : 5406