باز هم فروردین رسید و ماهِ بعد، اردیبهشت و نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران. نمیدانم چقدر از بینالمللیاش باقی مانده. سال گذشته که در فضای جدید، جای خودمان را هم به زحمت پیدا میکردیم تا چه رسد به بخش بینالمللی نمایشگاه. نمیدانم چند ناشر خارجی و از چه کشورهایی در نمایشگاه شرکت کردند. نمیدانم آنها هم مثل ما گاهی راه رسیدن به نمایشگاه را گم کردند و سر از بهشت زهرا درآوردند یا مستقیم به شهر آفتاب رسیدند و شهر آفتاب را دیدند. گویی باقیِ جاهایِ این شهر، آفتابی ندارد و آفتاب فقط از حوالی گورستان طلوع میکند. به هرحال از آنجا که ما مردم قانعی هستیم به همیناش هم رضایت دادیم و در غرفهی هشت متریمان با تعداد اندکی از کتابهای منتشرشده، همانقدر که یک غرفهی هشت متری اجازه میدهد، پس از سالها دوری با دوستان روشنگران خوشوبِشی کردیم.
گفتهاند امسال اتحادیهی ناشران و کتابفروشان تهران، خود متصدی ادارهی نمایشگاه است. امیدواریم همانطورکه قبل از لجبازیِ دولت قبلی با محل نمایشگاه که اتحادیهی ناشران نمایشگاه را اداره میکرد، اتحادیهی فعلی نیز آب و خوراک ناشران را فراهم کند و البته شستشوی دست و صورتشان! گلاب به رویتان...!
مطمئنیم اگر کار به دست خود ناشران باشد پس از سه دهه تجربه، بهتر از دوستانی که هیچ سابقهای در برگزاری نمایشگاه ندارند (هرچند نیتشان خیر باشد) نمایشگاه را اداره خواهند کرد. هیچکس نه تشنه میماند نه گرسنه.
برای روشنگران امیدواریم غرفهای به همان اندازه که درخواست شده است فراهم شود تا اینبار بتوانیم تمام کتابهایمان را و نَه فقط اندکی از آنها را عرضه کنیم.