نوید سهامی: « رونقِ پژوهش در ایران، نیازمندِ رسیدن به خودکفایی در تولید است»
نوید سهامی؛ نویسنده کتاب « جستاری در معنای هستی»، معتقد است نباید کار پژوهشی را بعنوان یک موضوع انتزاعی بررسی کرد. وی در تصریح این موضوع عنوان کرد: «پژوهش، قسمتی از فعالیت فرد در قبالِ اجتماعی است که در آن زندگی می کند و جایز نیست که آن را صرفا بعنوان یک مقوله ی انتزاعی بررسی کرد. پژوهش یک امرِ مجرد است و مهمترین اصلی که آن را قابل اعتنا می کند، تحقیق درراستای تولید و یا افزایش تولید برای جامعه ای است که هنوز بعنوان یک کشور مولد شناخته نشده است. »
سهامی توجه به مقوله توزیع در بحث اقتصاد پژوهشی را مهم دانست و گفت: « ساختار توزیع، یکی از مهمترین بخش های اقتصاد پژوهشی است. قطعا توزیع براساس نیاز شکل می گیرد. پس نباید به نمودارهای عرضه و تقاضا بی توجه بود. اگر کشوری بعنوان یک تولیدکننده فعال باشد، قطعا نیاز به پژوهش خواهد داشت. شاید برای ما مهم نباشد که فردا هوا بارانی باشد یا نه، اما برای یک کشور دارای اقتصادِ مولد که در جامعه رقابتی زندگی می کند، این بی توجهی به مرز صفر می رسد؛ چراکه نیاز به اطلاعات دقیق از وضعیت هوا دارد. درمجموع از کشوری که اقتصاد ناکارآمدی دارد، نمی توان توقع داشت هزینه ای صرفِ تحقیق و پژوهش کند. به همین دلیل در کشور ما، آمارِ آثار ترجمه بسیار بالاتر از آثار تالیفی است و این تاسف برانگیز است. چون آنطور که شایسته است، حمایت مالی و معنوی از کار پژوهشی در کشور نمی شود و در پی، مردم هم توجه کمتری نسبت به کار تحقیقی و تالیفی نشان می دهند و به سمت آثار خارجی و ترجمه شده گرایش پیدا می کنند. »
وی در پایان یادآور شد:« باید به صورت جداگانه عواملی را که در تولید نقش دارند بررسی و تقویت کرد. یکی از مهمترین عوامل، اختصاصِ هزینه کافی به پروژه های تحقیقی است. مادامی که ما در بخش تولید متمرکز نشویم و به خودکفایی نرسیم، نیازی هم به پژوهش پیدا نمی کنیم.»